Przykłady zastosowań równań różniczkowych liniowych rzędu drugiego
Przy pomocy równań liniowych rzędu drugiego opisuje sie wiele zagadnień fizycznych, np. zagadnienia związane z ruchem drgającym. Drganiami harmonicznymi nazywamy drgania wykonywane przez ciało, na które działa siła: \( \hskip 0.3pc \vec{F}=-k\vec{r}.\hskip 0.3pc \) W jednowymiarowym przypadku Rys. 1 można ją zapisać jako: \( \hskip 0.3pc F=-kx,\hskip 0.3pc \) gdzie \( \hskip 0.3pc k\hskip 0.3pc \) to stała dodatnia, a \( \hskip 0.3pc x\hskip 0.3pc \) jest to wartość wychylenia z położenia równowagi. Znak minus związany jest z tym, że siła działająca na ciało jest przeciwnie skierowana, niż wychylenie z położenia równowagi.
Równanie ruchu wynikające z drugiej zasady dynamiki Newtona dla jednowymiarowych drgań harmonicznych ma postać:
gdzie \( \hskip 0.3pc t\hskip 0.3pc \) oznacza czas, a \( \hskip 0.3pc m\hskip 0.3pc \) masę ciała.
Po podzieleniu obu stron równania ( 1 ) przez \( \hskip 0.3pc m\hskip 0.3pc \) i przyjęciu oznaczenia \( \hskip 0.3pc \omega_0 =\sqrt{\frac{k}{m}}\hskip 0.3pc \) dla częstotliwości drgań własnych, dostajemy równanie:
Równanie charakterystyczne odpowiadające temu równaniu jest następujące:
jego pierwiastkami są \( \hskip 0.3pc \lambda _1=i\omega_0,\hskip 0.5pc \lambda_2=-i\omega_0.\hskip 0.3pc \)
Zatem roziązanie ogólne równania ( 1 ) ma postać
Ponieważ istnieje \( \hskip 0.3pc \varphi\hskip 0.3pc \) takie, że
gdzie \( \hskip 0.3pc A\hskip 0.3pc \) oznacza amplitudą drgań, a \( \hskip 0.3pc \varphi\hskip 0.3pc \) ich fazę.
Równanie opisujące drgania harmoniczne tłumione, w przypadku gdy opór jest proporcjonalny do prędkości, jest postaci:
gdzie \( \hskip 0.3pc \beta\hskip 0.3pc \) jest dodatnią stałą (współczynnik oporu ośrodka).
Po podzieleniu obu stron powyższego równania przez \( \hskip 0.3pc m\hskip 0.3pc \) i przyjęciu oznaczeń
\( \hskip 0.3pc \gamma=\frac{\beta}{2m}\hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc \omega_0 =\sqrt{\frac{k}{m}},\hskip 0.3pc \) równanie ( 2 ) można zapisać w postaci
Równanie charakterystyczne odpowiadające temu równaniu jest następujące:
Możemy wyróżnić trzy przypadki w zależności od znaku wyrażenia \( \hskip 0.3pc \gamma^2-\omega_0^2.\hskip 0.3pc \)
Przypadek I
Jeśli \( \gamma^2-\omega_0^2>0 \).
Wtedy pierwiastkami równania ( 3 ) są
Roziązanie ogólne w tym przypadku ma postać
Przypadek II
Jeśli \( \hskip 0.3pc \gamma^2-\omega_0^2=0\hskip 0.3pc \).
W tym przypadku równanie ( 3 ) ma jeden pierwiastek podwójny \( \hskip 0.3pc \lambda=-\gamma\hskip 0.3pc \) i rozwiązanie ogólne ma postać
Przypadek III
Jeśli \( \gamma^2-\omega_0^2<0 \).
W tym przypadku pierwiastki równania charakterystycznego są zespolone
i rozwiązanie ogólne ma postać
Używając tych samych oznaczeń, jak w przykładzie 1, rozwiązanie \( \hskip 0.3pc x(t)\hskip 0.3pc \) można zapisać w postaci:
Przykład 3:
Drgania wymuszone dla zewnętrznej siły wymuszającej zmieniającej się okresowo \( \hskip 0.3pc F=F_0\cos(\omega t),\hskip 0.3pc \) kiedy nie występuje tłumienie, opisane są równaniem
gdzie \( \hskip 0.3pc F_0\hskip 0.3pc \) jest stałą.
Dzieląc obu stronie powyższe równanie przez \( \hskip 0.3pc m\hskip 0.3pc \) i przyjmując oznaczenia \( \hskip 0.3pc \omega_0 =\sqrt{\frac{k}{m}}\hskip 0.3pc \) (częstotliwość drgań własnych) i \( \hskip 0.3pc A_0=\frac{F_0}{m},\hskip 0.3pc \) dostajemy równanie:
Rozważymy dwa przypadki:
Przypadek I
Dla \( \hskip 0.3pc\omega_0\neq \omega. \)
Rozwiązanie równania jednorodnego jest takie samo jak w przykładzie 1;
Szukamy rozwiązania szczególnego równania ( 5 ) w postaci funkcji
Powyższa tożsamość zachodzi gdy \( \hskip 0.3pc A_0=a(\omega_0^2-\omega^2)\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc \hskip 0.3pc b(\omega_0^2-\omega^2)=0.\hskip 0.3pc \)
Stąd wynika, że
Zatem rozwiązanie ogólne równania ( 5 ) ma postać:
Zauważmy, że rozwiązanie to jest ograniczone
Przypadek II
Dla \( \omega_0= \omega. \)
Ponieważ pierwiastkami równania charakterystycznego
Wyznaczamy pierwszą i drugą pochodną funkcji \( X(t) \):
Podstawiając \( X(t) \) i \( X^{\prime\prime}(t) \) do równania ( 5 ) otrzymujemy następującą tożsamość
Powyższa równość zachodzi gdy \( \hskip 0.3pc a=0\hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc b=\frac{A_0}{2\omega_0},\hskip 0.3pc \) zatem
Rozwiązanie ogólne równania ( 5 ) ma postać
Przykład 4:
Przeanalizujemy rozwiązania równania ( 4 ), gdy \( \hskip 0.3pc m=0.25kg,\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc F_0=0.5N,\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc k=4N/m,\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc \) z warunkiem poczatkowym
\( \hskip 0.3pc x(0)=0,\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc x^\prime (0)=0\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc \) dla \( \hskip 0.3pc \omega=3.6s^{-1}\hskip 0.3pc \hskip 0.3pc \omega=3.8s^{-1}\hskip 0.3pc \omega=4s^{-1}.\hskip 0.3pc \) W naszym przypadku \( \hskip 0.3pc \omega_0 =\sqrt{\frac{k}{m}}=4.\hskip 0.3pc \)
Dla \( \hskip 0.3pc \omega=3.6s^{-1}\hskip 0.3pc \) rozwiązaniem problemu początkowego jest funkcja
Dla \( \hskip 0.3pc \omega=3.8s^{-1}\hskip 0.3pc \) rozwiązaniem problemu poczatkowego jest funkcja
W obu przypadkach amplitudy drgań są ograniczone, ale im \( \hskip 0.3pc \omega\hskip 0.3pc \) jest bliżej \( \hskip 0.3pc \omega_0 ,\hskip 0.3pc \) tym amplitudy drgań są większe.
Dla \( \hskip 0.3pc \omega=4s^{-1}\hskip 0.3pc \) rozwiązaniem problemu początkowego jest funkcja
Amplituda drgań w tym przypadku wynosi \( \hskip 0.3pc 0.25t\hskip 0.3pc \) i zmierza z czasem do nieskończoności .
Rys. 2 przedstawia wykresy omawianych rozwiązań